
Najgorsze, co może spotkać człowieka, to żyć i umrzeć w ...
Najgorsze, co może spotkać człowieka,
to żyć i umrzeć w samotności, nie
kochając i nie będąc kochanym.
Pieniądze szczęścia może i nie dają, ale w wysokim stopniu ułatwiają życie.
Serce ma to do siebie, że lubi zgłupieć w najmniej odpowiednim momencie.
Prawdziwy związek zaczyna się po pierwszej poważnej kłótni. Do tego czasu to miesiąc miodowy. Człowiek nie ma pojęcia, czy coś jest mocne, dopóki tego nie przetestuje.
Każdego dnia, w Samo Porannej Zorzy, widuję kobiety wzbierające kikuty i drobne śmieci. Nawet chleb, który nam się nie przyśnił, one zbierają - nie dla siebie, ale dla swych małych, siedzących obok i czekających, aż będą mogły jeść.
Być może człowiek powinien oddać się właśnie temu, skoncentrować się na poszukiwaniu znaczeń, nie słów.
To było nieuniknione: zapach gorzkich migdałów przypominał mu zawsze los trudnych miłości.
Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.
Człowiek rzadko zna swą własną moc.
Byłam zdrowa. I to było moim największym przekleństwem.
Świat bez miłości jest martwym światem.