Snuj marzenia tak, jakbyś miał żyć wiecznie; żyj tak, jakbyś ...

 Czasy i ludzie się zmieniają, i ludzkie ambicje też.

 Małżeństwo to rozmowa, która
powinna trwać całe życie. Nie mieliśmy sobie wystarczająco dużo do powiedzenia.

 Ile razy można sklejać stłuczony wazon, zanim się go wyrzuci.

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 Czasami możesz zrobić dla innych coś, czego nie możesz zrobić dla siebie.

 Czy wiesz, że samotność to w przekonaniu ludzi najgorszy rodzaj cierpienia?

 Powiedziałeś, że idziesz się przejść!
Jaki cholerny spacer zajmuje aż sześć
godzin?!- Eee, dość długi? – podsunął Jace.

 Uprzejmość tak doskonała, że prawie nie różniąca się od lodowatej obojętności.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,

że mają aż nazbyt wiele.

 Co dzisiaj zrobiłaś? Dla siebie, dla świata?
- Chciałam wiele.
- Ale co zrobiłaś?
- Chyba nic.
Może dałaś coś drugiemu człowiekowi? Szansę, nadzieję, uśmiech? Cokolwiek?
- Pragnęłam przytulić się do pewnego mężczyzny. Popatrzeć w oczy. Siedząc na tarasie, rozmawialibyśmy do białego rana.
- Nie przyszedł? Czy może Tobie brakło odwagi? Czasu?
Co poszło nie tak?
- Nie przyszedł.
- Drań!
- Ależ skądże. Nie wiedział że czekam. Że żyję dla niego.