(...) gdy tymczasem słońce pielęgnowało dalie i pomarańcze.

 Bo czymże tak naprawdę jesteśmy,
jeśli nie sumą tego, co się nam przydarzyło?

 Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Każda rzecz nabiera nowego blasku,kiedy ktoś ją podziwia.

 Nie rozumieją wolności polegającej na
tym, że czuje się na skórze dotyk wszechświata.

 Głupiec myśli, że ma dość rozumu; mędrzec wie, jak wiele mu brakuje.

 Nie chcę zniszczyć ci życia.

 (...) jesteś tyle wart, ile potencjał, który masz w sobie.

 Uśmiechnęła się, ale jej uśmiech nie wyszedł poza usta.

 Tylko Bóg umie kochać. My jesteśmy tylko dobrymi aktorami

 - Skarbie, my wszyscy mamy blizny.