Nieszczęście jest zbyt pochłonięte sobą, żeby się do towarzystwa garnąć.

 Stawiaj na to, co pewne, nie prawdopodobne.

 Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

 Przebaczenie nie zna granic.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Serce ma to do siebie, że lubi zgłupieć w najmniej odpowiednim momencie.

 Tymczasem mnie największą radość sprawia nie czyn, lecz poznawanie.

 Nie można przecież wciąż
być uprzejmym i towarzyskim.
Po prostu nie można nadążyć.

 Ciekawość nie musi być pierwszym krokiem do piekła. Może być ostatnim.

 Kiedy coś przychodzi zbyt szybko, nie potrafimy tego w pełni docenić.