Cóż można powiedzieć, kiedy już można powiedzieć wszystko.
Cóż można powiedzieć, kiedy już można powiedzieć wszystko.
Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.
Doświadczenie to coś, co zyskujesz,
kiedy nie zyskałeś tego, czego pragnąłeś.
Oboje jesteśmy mało towarzyscy i
niezbyt gadatliwi, chyba że spodziewamy się
powiedzieć coś, co zadziwi całe towarzystwo i
zyska rangę wiekopomnej sentencji.
Każdego dnia, w Samo Porannej Zorzy, widuję kobiety wzbierające kikuty i drobne śmieci. Nawet chleb, który nam się nie przyśnił, one zbierają - nie dla siebie, ale dla swych małych, siedzących obok i czekających, aż będą mogły jeść.
Człowiek pozostaje nieśmiertelny aż do końca życia.
Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.
Obojętność często wyrządza więcej krzywd niż jawna niechęć.
Przyjrzyj się temu, co dziś nazywasz problemem, katastrofą albo kryzysem, i zadaj sobie następujące pytanie: Czy za pięć lat będzie to miało jakieś znaczenie? Odpowiedź najczęściej brzmi: "nie". [...] Zbyt często zadręczamy się błahostkami.
Bez względu na to, jak bardzo jesteśmy zdeterminowani, jak głęboko wierzymy w swoje cele i marzenia, nie zawsze idzie tak, jak chcemy. Ale musisz wiedzieć, że nawet w trudnych chwilach, nigdy nie jesteś sam, a każda porażka to kolejny krok ku sukcesowi.
Tylko takie miasta są coś warte, w których można się zgubić.