Miło jest mieć takie miejsce,
do którego można uciec, gdy się
nie chce być tam, gdzie się trafiło.
Musi być taka ufność, że Bóg prowadzi człowieka, jak dziecko.
Czego nie można dostać, wydaje się zawsze lepsze niż to, co się ma.
Na tym polega romantyka i idiotyzm ludzkiego życia.
Słowa mają rozmaite rozmiary, gęstość, głębię, ciężar.
Dno jest dużo głębiej, aniżeli nam się wydaje.
Największe wymagania stawia nam ten, który najbardziej nas kocha.
Jesteśmy tu wszyscy jakby spłowiali. Szare włosy, szare serca, szare sny.
...strach przed najgorszym jest gorszy od pewności najgorszego.
W ogóle niech mi będzie wolno
poradzić pani, Małgorzato, niech się
pani nigdy niczego nie boi. To rozsądne.
(…) życie, o którym marzył, jego jedyne pragnienie, nigdy nie istniało.
