Życie to ciąg małych, kameralnych dramatów.

 Droga jest celem.

 W świecie zaludnionym szczęśliwymi ludźmi nawet nieszczęśliwym żyje się szczęśliwiej.

 Czasem lepiej stracić kogoś na zawsze, niż ciągle spotykać, wiedząc, że to koniec.

 Żeby przeżyć, decydujemy się na współpracę. Na wzajemną akceptację.

 Problem polega na tym, że mówiąc prawdę, zatracamy się w niej.

 Niczego nie zdobywa się na zawsze.

 Wspomnienia wywołują ból,
najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Istnieje różnica między złamanym sercem a zdruzgotaną duszą.

 Najgorszy ból to ten, który sami sobie zadajemy.

 Im bardziej się człowiek starzeje, tym większym smakiem musi się wykazać, żeby docenić życie.