Każda niedopowiedziana prawda jest początkiem kłamstwa.

 (...) z każdym upływającym dniem pamięć o tym, kim kiedyś byłem, bladła coraz bardziej.

 Gdy coś raz się stłucze, nie da się tego z powrotem skleić. ponieważ gubią się gdzieś małe kawałeczki i krawędzie
nie pasują do siebie, nawet gdyby
chciały, cały kształt się zmienia.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 Bary i cmentarze pękają w szwach od niezastąpionych przyjaciół.

 W wieku sześciu lat myśli się, że dorośli wiedzą wszystko.

 Wszyscy są winni.

 Kłopot z ludźmi dzisiaj polega na tym, że brakuje im godności.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam
o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Żyj dniem i bierz co przyniesie.

 Wynocha z mojego nieba, chłopaki!