Demony są archetypami. Mieszkają w każdym z nas.

 Cóż za szydercza zabawa być Polakiem.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Są inne rozwiązania. Trzeba ich tylko uważnie szukać.

 Wspólny sen, taki przytulony, to świadectwo zaufania i czułości.

 W niespełnionej miłości najwspanialsze jest to, że tylko ona nigdy nie wygasa.

 Wie pan, dziczeje człowiek, siedzący cały czas w zamknięciu.

 Chcę szukać w starych miastach
i starych krajach zapachu dawnych czasów, który się tam jeszcze unosi.

 Nadzieja bierze mnie w ramiona
i trzyma w swoich objęciach, ociera
mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa
dni wszystko będzie dobrze, a ja
jestem na tyle szalona, że
ośmielam się w to wierzyć.

 Czas, który jest wszystkim dla mnie, jest niczym, a nawet mniej niż nicem, dla istot niepowtarzalnych, nieśmiertelnych.

 I tak się właśnie kończy
świat. Nie hukiem ale skomleniem.