Czasami nadmierna wyobraźnia staje się prawdziwym przekleństwem.

 Od podłogi do sufitu książki wypełniały półki. Myślałem, że książki są martwe, że są jedynie skórą rzeczywistości, nieskończonym sumptuariuzem, porządkowym indeksem wszechświata, ale one tez były żywe, cicho oddychały, gdy światło gasło.

 Marzenia czekają na odkrycie w
tym, co porusza nas do głębi, co kochamy
- jakieś miejsce, fragment książki, filmu, obraz.

 Nowy Jork jest niestały w przyjaźni. Kocha za sukcesy i nienawidzi za porażki.

 I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.

 Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Czasem śmierć jest tylko granicą do przejścia. Granicą między końcem jednego życia a początkiem drugiego.

 Można kochać kogoś bez wzajemności, dopóki jest wart uczucia. Dopóki zasługuje na miłość.

 Kiedy spotykasz pokrewną duszę, to
tak jakbyś wszedł do domu, w którym
już kiedyś byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy
na ścianach, książki na półkach, zawartość
szuflad: znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku.

 Chwila jest piękna, lecz jeszcze piękniejsze jest wspomnienie o niej.

 Nie można przechodzić z jednego życia do drugiego i nigdy nie potknąć się o próg.