Człowiek jest niestety często na czele tego, co już ma ...
Człowiek jest niestety często na czele tego, co już ma za sobą.
Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.
Nie nosisz przy sobie broni, leszczu? A powinieneś. Świat jest pełen niebezpieczeństw.
Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.
Niezależnie od obrotu Ziemi, wszyscy żyją w snach.
Nienawiść, pretensje i złość to pasożyty, które żywią się sercem do czasu, aż nie pozostanie nic, czym mogłaby się pożywić miłość.
To, co dla mnie jest radością, rozkoszą, przeżyciem, ekstazą i podźwignięciem
to świat zna i szuka chyba tylko w poezji, w życiu zaś uważa za obłęd.
Trzeba się zdobyć na odwagę, żeby uwierzyć.
Skoro parę minut cierpienia
wywołuje gniew, co się dzieje z
człowiekiem po kilkudziesięciu latach?
Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.
Może po śmierci rodziców ludzie nagle się starzeją.
Zawsze jest coś, czego nie powinno być.