Czasami bardziej boli, gdy człowiek zachowuje milczenie.

 (...) każdy z nas robi rzeczy, o których nigdy nie pomyślałby, że jest do nich zdolny.

 Kto nie wie dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 Drzewa umierają inaczej niż ludzie.
Drzewa wyglądają tak, jak gdyby cieszyły
się własną śmiercią. Wprawdzie potem będzie wiosna i one odkwitną znowu,
ale ty wiesz, że nigdy nie można mieć
pewności. No i skąd o tym mogą
wiedzieć drzewa? Dla nich na pewno
każda jesień jest ostatnia.

 Tych z nas, których chwalą tak rzadko, nawet nieszczerość może chwycić za serce.

 Potknęłam się o rzeczywistość.

 Czas jest złodziejem pamięci.

 U mnie arogant natychmiast pozna sam, jak arogancja smakuje.

 Tak krótka miłość, a tak długie zapominanie.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Nasze czyny nie są strzałami, które
wypuszczone znikną gdzieś w kosmosie, są raczej
bumerangami, które wrócą do nas prędzej czy później.