Normalność jest czasami nudna.

 Nie do wiary, co się widzi, gdy się na to tak naprawdę nie patrzy.

 Być może człowiek powinien oddać się właśnie temu, skoncentrować się na poszukiwaniu znaczeń, nie słów.

 Człowiek musi wiedzieć, co chce osiągnąć, a potem zdecydować, jak to zrobić.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.

 Być może kluczem do
sukcesu jest zachowanie chłodnej
głowy, kiedy inni wpadają w panikę.

 Jeśli człowiek zamieszka w Biblii, nigdy nie będzie bezdomny.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 Cierpienie kształtuje charakter.

 Bo jaki jesteś ty, mój świecie? Niby wszystko takie proste, wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem albo rozumiem, kiedy jest już za późno.