Mury wznosi się nie bez powodu.
Wyrastają nie po to, by nas powstrzymać.
Wyrastają po to, by nam pokazać, jak
bardzo czegoś pragniemy.
Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.
Co jest tam z tyłu?- spytał Julius. -Ach, nic. Czasami pytam o zdanie swoją potylicę.
Pragnienie uczciwej walki nie jest niczym złym, pod warunkiem, że przeciwnik ma podobne zamiary.
Każdy komplement zabiera cząstkę mej duszy.
Są takie miejsca, do których nie należy zapuszczać się myślami,
ale one i tak tam podążają.
Jeśli się nie uszanujesz, inni tym bardziej cię nie uszanują.
Jak możesz mówić o przebaczeniu, skoro jeszcze chwilę wcześniej dzieliła nas niechęć?
Możesz ocalić świat! Jeśli nie ty, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?
Komety zawsze spadają nie w porę.
