Wieczność kocha dzieła czasu.

 Czasami nie można zrobić nic więcej, tylko zapłakać.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 Historia nie zawsze kończy się po naszej myśli.

 Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.

 Nie umiem tego wyrazić, ale z pewności
każdy człowiek zdaje sobie sprawę, że istnieje
cześć nas samych gdzieś całkowicie poza nami.

 Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha: walczy się o niego i goni się go, kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.

 Kto zagląda w otchłań, może zapłacić za to cząstką swojego człowieczeństwa.

 Ta dziewczyna oznaczała kłopoty.
Kłopoty zapakowane w małą paczuszkę
z przeklętą kokardką. A co najgorsze, była
rodzajem kłopotów, które mi się podobały.

 Życie jest zbyt krótkie,
żeby obrażać się o byle głupstwo.

 Nie ma moim zdaniem nic smutniejszego niż spustoszenie, jakie czyni starość.