Serce człowieka to nic więcej, jak zwyczajna półka, którą można ...

 Jaki sens ma życie, jeśli nie można go z kimś dzielić?

 W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.

 Kto czyta książki, żyje podwójnie.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 W jednej chwili nie mamy nic, a już w następnej aż tyle, że trudno sobie z tym poradzić.

 My nie kochamy się – my tylko wytwarzamy miłość między sobą.

 Zbyt wiele książek w jednym miejscu, a kto wie, do czego mogą być zdolne?

 Nie ma czegoś takiego jak społeczeństwo. Są tylko pojedynczy mężczyźni, kobiety i rodziny.

 Musisz ranić albo zostaniesz zraniony.

 Mam nadzieję, że mnie zapamiętasz, bo ja już ciebie zapomniałem.