Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie ...
Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie dalej.
Udostępnij:
Inspiracje:
Nie potrzeba słów tam, gdzie czyny świadczą same za siebie.
Tak jak yin i yang, Słońce i Księżyc, światło i cień, dzień i noc, tak i my należymy do siebie!
I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.
- Bo ci tak zostanie. [...]
- Słucham?
- Leżysz tam z buzią pomarszczoną jak zużyta chusteczka. Mówią, że jak powieje ostry wiatr, to taka mina może zostać człowiekowi już na zawsze [...] A wtedy przestanę cię kochać.
Wynter wybuchnęła śmiechem.
Może da się wychować dziecko bez ojca, ale bez mięsa na pewno nie!
Gra się takimi kartami, jakie się ma, nawet jeśli są kiepskie.
Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!
Prawdą jest to, co boli.
Czas biegnie nawet wtedy gdy my stoimy.
Dążąc wciąż ku dorosłości
marnujemy dar młodości