
Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie ...
Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie dalej.
I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?
Coś, co dla jednego człowieka jest bez znaczenia, dla kogoś innego może okazać się czymś bardzo ważnym.
Czasami się budzisz.
Czasami upadek cię zabija.
A czasami, gdy spadasz,
zaczynasz lecieć.
Wyglądasz prześlicznie, jakby ktoś podłączył ci wtyczkę do szczęścia.
Zatracamy się we własnych myślach, przez co nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem.
Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.
Można powiedzieć wszechświatowi: To nieuczciwe. A wszechświat odpowie zapewne: Nie? A to przepraszam.
Zatracamy się we własnych myślach, przez co nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem.
Duch panuje nad materią.
Bardzo chcę być śladem, jeśli jest to ślad geniuszu.