
Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym ...
Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym zajęciem.
Rozmawiając z kimś, człowiek zawsze się trochę odsłania, mówi choćby w skrócie, jaki był kiedyś i co sprawiło, że dziś jest taki, a nie inny.
Nic nie trwa wiecznie, nikt nie jest zupełnie wolny.
Cel jest na końcu każdej drogi. Każdy go ma.
Nie ma doskonałości na tym niedoskonałym świecie.
Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko niemożliwi ludzie.
(...) najczęściej ludzie się mylą co
do stanu własnych uczuć.
Moi rodzice zawsze obchodzili się ze mną ostrożnie, aż do dnia, gdy zdecydowali, że muszę umrzeć.
Każdy chce być zrozumiany oprócz artystów, poetów i narkomanów.
Była wolna, wolna, aby żyć.
Prawda, stojąc przed swą ogromną garderobą, wybrała buty z czarnej skóry na wysokich szpilkach – najodpowiedniejsze dla prawdy tak bezczelnej.