Na ustach miód, a w sercu lód.

 W polityce jest czasem jak w gramatyce:
błąd, który popełniają wszyscy,
zostaje w końcu uznany za zasadę.

 Czasami wydaje się nam, że ludzie są loteryjnymi losami: że znajdują się obok nas, by urzeczywistnić nasze absurdalne nadzieje.

 Opłacz i zachowaj w pamięci.
Ale żyj tu i teraz.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Twoje serce jest wolne, miej odwagę podążać za jego głosem

 Ale dlaczego nauczyliśmy się wszyscy jak przeżyć, a wciąż nie umiemy po prostu żyć?

 Książka nabiera swojego prawdziwego sensu wtedy dopiero, kiedy się wie, w jakiej sytuacji, z jakiej perspektywy i przez kogo została napisana.

 Pogardzam wszystkimi i mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.

 Zaprzeczanie jest jak Wersal – wyjątkowo trudne w utrzymaniu.

 To, co najcenniejsze, każdy ma w sobie. W sercu.