Jezu ! - To tylko ja, chodź już mi mówiono, ...

 Miałam w zwyczaju zapadać się pod ziemię jak świstak po każdym nieudanym związku. Nie potrafiłam tak po prostu otrzepać się i pójść dalej. Spróbować znowu. Mogła mi pomóc jedynie pokrewna, silna dusza, która pochyliłaby się nade mną, złapała za ramię i wyciągnęła z bagna apatii.

 Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że można komuś nasrać w duszę.

 Nic nie trwa wiecznie, nikt nie jest zupełnie wolny.

 Wdzięczność ma krótką pamięć.

 Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej być nie może. Wtedy właśnie okazuje się, że jednak może.

 Błąd mógłbym wybaczyć, nieudolności nie.

 Kiedy zacząłem liczyć godziny, w mojej głowie powstał taki zamęt, jaki o świcie panuje w kurniku.

 Czasem trzeba się śmiać, jeśli nie chce się płakać.

 Czyny mówią głośniej, niż słowa.

 Nadzieja to cierpliwość czekania na to, że spełnią się wszystkie Boże obietnice.