Czy już w czasie spadania umiera się ze strachu?

 Życie na tej wyspie wymaga
odwagi, a nie krwi.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Kochać, to dać komuś władzę, by mógł cię zabić.

 Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było.

 Ciężko jest kochać w milczeniu.

 To siebie nigdy nie spotkałam, siebie, której twarz wykleja wnętrze mojego umysłu.

 Miłość to znaczy dawać, nie oczekując niczego w zamian.

 Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje
Westerplatte, jakiś wymiar zadań,
które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś
słuszną sprawę, o którą nie można
nie walczyć, jakiś obowiązek,
powinność, od której nie można
się uchylić, nie można zdezerterować.
Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to
Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie
i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.

 Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z druga osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.