Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 Lubisz śmierć, ból i cierpienie, bo w twoim mózgu coś nie kontaktuje.

 Niczego się nie wyrzekać do niczego się nie przywiązywać.

 Mieć broń przy sobie to tylko zachęta dla innych, żeby do człowieka strzelali.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 (...) widzę tysiące skórzanych okładek wiodących niczym drzwi w nieznane światy.

 Jak masz głupio myśleć, lepiej odpocznij.

 Jeśli nie nakłonię niebios, poruszę piekło.

 Może słowa potrzebują ciepła, gdy się rodzą od nowa.