
Nigdy nie traktowałam cię poważnie. Gdy się spotkaliśmy, było już ...
Nigdy nie traktowałam cię poważnie.
Gdy się spotkaliśmy, było już na to zbyt późno.
Po pierwsze, potrzebujesz miłości. Każdy potrzebuje.
W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.
Na drabinę wchodzi się
szczebel po szczeblu.
Powolutku aż do skutku.
Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.
Nie pytaj siebie, czego potrzebuje świat. Zapytaj się, co dodaje Ci sił i podążaj za tym. Bo tego właśnie świat potrzebuje: ludzi, którzy są pełni sił.
Czym gardzisz?
Po tym można poznać,
kim jesteś naprawdę.
Zanim nabałaganisz, sprawdź, czy dasz radę posprzątać.
I proszę, oto miałem przed sobą obiekt, w którego istnienie wielu ludzi po prostu nie wierzy: mózg prawnika.
Niejednemu pieniądze lekko przychodzą, ale mało kto lekko się z nimi rozstaje.
Twórczość! Kiedy człowiek żyje twórczością, może obejść się nawet bez jedzenia i picia.