Sposobem na zaczęcie jest skończenie mówienia i podjęcie działania.

 Będziemy cierpieć tak mocno, jak mocno płonął płomień naszej miłości.

 Bo gdy niebo zapłonie, zdrajcy wrócą do domu.

 Człowiek spędza życie praktycznie w dwóch miejscach: w łóżku i w butach.

 Nie ma powrotu, więc równie dobrze możemy żyć dalej.

 Dom jest tam gdzie nasza miłość.
Mogą go opuścić nasze stopy, ale nie nasze serca.

 W ciszy słychać więcej, w samotności więcej widać.

 To dobrze, że jest miłość. Jest lepsza od nadziei. Nie umiera. Zostaje.

 Lubisz śmierć, ból i cierpienie, bo w twoim mózgu coś nie kontaktuje.

 Troszczymy się o swoje zdrowie, odkładamy pieniądze, urządzamy mieszkania; lecz kto może powiedzieć z całą pewnością, czy nie jest prawdą, iż najbardziej potrzeba nam przyjaciół.

 Mogłoby być lepiej, ale gorzej też mogło by być...