[...] nie pozwól nikomu odebrać sobie dumy z tego, kim jesteś.
Dojrzałość to wiara, że nasze życie ma tyle sensu i celu, i jest na tyle wspaniałe, na ile takim je uczynimy.
Zdaje mi się, że w całym naszym życiu chodzi tylko o jedno z dwojga: żeby coś MIEĆ albo kimś BYĆ.
Nie należy próbować chwytać czegoś, co się upuści, zanim spadnie na ziemię.
Aby móc żyć, aby żałować i aby zrozumieć, potrzebne mi były sny.
Być może każdy ma swoje prywatne niebo.
Albo piekło –
to zależy tylko od nas.
Czasem, jeśli to, czego pragniesz,
ma być naprawdę coś warte,
musisz o to walczyć.
Nie wiedziałem, co to jest życie, dopóki nie zaczęło gasnąć na moich rękach, w czerwonych obwódkach wokół mych skrwawionych ust.
Żyłam na krawędzi, mając świadomość, że kiedy nadejdzie czas, runę w przepaść.
Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.
