Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej ...

 (...) bardzo łatwo jest stracić wszystko, co uważało się za dane na zawsze.

 Jak człowiek nie potrafi śmiać się z nieszczęścia, śmiać i trochę zabawić, to albo jest martwy, albo mu życie obrzydło.

 Niewiele go obchodziły powierzchowne analizy, prawie zawsze fałszowane przez roztargnienie i filologiczne sztuczki. Jedynie ważny był ciężar w żołądku, czysto fizyczne podejrzenie, że coś szło źle, że prawie nic nie szło dobrze.

 Nie powinniśmy się rodzić, kiedy nie umiemy żyć.

 Miłość naprawdę jest niebezpieczna, nie jest żartem , nie jest kwiatem, nie jest aniołem.

 Ból powoli ustępował, lecz pozostała tęsknota. Przed nią nie było ucieczki.

 To nie publiczność podąża za nami, tylko my podążamy nieświadomie za publicznością.

 Wspomnienia, nawet te bolesne, z czasem nabierają słodyczy jak dojrzewające brzoskwinie.

 Czasem prawda jest tak głęboko zagrzebana, że trudno znaleźć dobry sposób na jej odgrzebanie

 Ciekawe, że istnieje bóg wina, a bóg kaca już nie.