
Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej ...
Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej domem.
Jesteśmy skłonni bardziej ufać ludziom nieznajomym, bo oni nigdy nas nie zawiedli.
Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.
Gdy los się nam uśmiecha, spotykamy przyjaciół, a gdy nam jest przeciwny, ładną kobietę.
Ale proszę o to z czystego egoizmu. Wróć do mnie. Nie będę w stanie znieść straty wszystkiego, co jest w moim sercu.
Jak to się dzieje, że nikt mnie nie rozumie,
a wszyscy mnie uwielbiają?
Trudno ufać komukolwiek, gdy wszyscy wokoło zawodzą.
Przykuwa mnie tu niewidzialny łańcuch: nadzieja, że mnie pani pokocha.
Życie należy do żywych, bez względu na to, jak bardzo tęsknimy za tymi, którzy odeszli.
Bez bólu nie ma zdobyczy.
dopóki wierzę, dopóty nie zginę.