Nic tak człowieka nie prześladuje, jak słowa, których nie wypowiedział.

 Moi rodzice zawsze obchodzili się ze mną ostrożnie, aż do dnia, gdy zdecydowali, że muszę umrzeć.

 Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.

 Znać ciebie i nie kochać, kochać cię, a nie kochać wiecznie - oto dwie rzeczy równie niemożliwe.

 Kto nie ryzykuje, ten przegrywa dwa razy

 Dom jest tam gdzie cię rozumieją.

 Na skutek klęsk i nieszczęść, które na mnie spadły, zostałam wiedźmą.

 Ja tylko walczę o siebie,
ja tylko nie chcę umierać,
ja tylko pragnę pokochać.

 Z tym, że wszystko się kończy. A to, co spokojne i normalne, z reguły kończy się pierwsze.

 Najgroźniejszym wrogiem człowieka jest jego układ nerwowy

 Można tęsknić tylko do tego, o czym się pamięta...