To ciekawe, jak wspomnienia przeistaczają się czasem w koszmary.

 Samotność czyni życie bogatszym! Samotne życie jest sztuką.

 To, czego się pragnie, i to, co się otrzymuje, to zwykle dwie całkiem różne rzeczy.

 Na początku każdej wyprawy jest marzenie. Czasem wystarczy zdjęcie, zasłyszana historia i już wiemy, że właśnie to miejsce nas przyzywa. To właśnie tam chcemy być, pod tym, a nie innym niebem zasypiać, tych a nie innych ludzi spotykać. W sercu pojawia się tęsknota, którą uleczyć może tylko wyruszenie w drogę.

 Nadzieja, młody, to niebezpieczna rzecz. Straszniejsza niż ludzka głupota.

 Bo kto milczy, ma we wszystkim rację.

 Licho nie śpi.

 Wszyscy jesteśmy nadzy pod kilkumilimetrową warstwą ubrań.

 Jeśli kropka jest murem, to dwukropek jest drzwiami.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 „Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze. Nie przeżyjesz tego, bo "to" jest osobą, którą kochasz. Ból przemija, spotykasz nowych ludzi, ale pustka nigdy się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, aby go opłakiwać.”