[...] nawet szczęśliwe numery nie zawsze wygrywają.

 Doskonałość w jakiejkolwiek dziedzinie jest nieznośnie nudna.

 Bohater, który uwolni księżniczkę z wieży, w zasadzie nie ma wyboru. Musi spędzić
z nią resztę życia.

 Niech nasza droga będzie wspólna.
Niech nasza modlitwa będzie pokorna.
Niech nasza miłość będzie potężna.
Niech nasza nadzieja będzie większa od
wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.

 Szczerość może być dobra. -
Jej słowa unosiły się w ciemności. - Ale może też krzywdzić.

 Nie mogłam uwierzyć, że kiedyś mogłam bez niego żyć.

 Z morderstwem jest jak z życiem; i jedno, i drugie jest nieprzewidywalne.

 Tysiąc wypitych razem kaw głupi myślałem, że cię znam.

 Podobno śmiertelne zagrożenie zmienia ludzi.

 Boimy się wszyscy i bez wyjątku. Wchodząc w miłość, boimy się, że ją stracimy, trwając w niej boimy się, że to nie to, albo że nic w życiu już nas innego nie spotka. Nie mając miłości boimy się, że nigdy jej już nie znajdziemy.

 Złap mnie jeśli potrafisz – krzyknęła – i zrób potem ze mną, co chcesz!