Obudziłam się dziś rano z lękiem, że trzeba żyć.

 Im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej Prosiaczka tam nie było.

 Na życie bowiem, podobnie jak na obrazy, należy patrzeć z odległości czterech kroków.

 - Nic mi nie jest. Mogę stać.
- Trudno to nazwać staniem, skoro potrzebna ci ściana, żeby utrzymać się na nogach.
- To "opieranie się" - sprostował Jace. - Pierwszy etap stania.

 Najważniejsze to nigdy nikogo się nie bać.

 Nie słowami prosi się o wybaczenie.

 Powiedz mu, że chcesz. I tak już grzeszysz, bo w ogóle chcesz.

 Z niczego może być tylko nic.

 Daj Boże, żeby wszystko bolało tylko tak, jak uderzenie w twarz.

 Bardzo niewielu mężczyzn posiada klucz do serca kobiety,
pozostali obywają się wytrychem.

 Żyj w grzechu, spowiadaj sie lub nie, ale nie wolno ci stracić wiary.