Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobie również dostrzega twoją niepowtarzalność. Im lepiej się poznajecie, tym bogatsze stają się barwy waszej relacji.
To jest tak, że wylatuje jedna cegła a burzy się wszystko.
Kochać to woleć od innych, przedkładać ponad innych. To uczucie nie ma nic wspólnego z wiedzą, to coś w rodzaju zaślepienia.
Żyje się tylko raz, lecz jeśli zrobi się to dobrze, ten raz wystarczy.
Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)
Błoto stwarza czasem pozory głębi.
Firmament, to wymyślna nazwa na masę niczego.
Bo w gruncie rzeczy młodość jest zawsze bardziej samotna niż starość.
To niesamowite, ile rzeczy musi się wydarzyć, żeby dwie osoby mogły się spotkać.
Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.
Zdajemy sobie sprawę, że przymus trwania przy życiu stanowi katorgę samą w sobie.
