"Halt nie odezwał się ani słowem. Jednak gdy Will spojrzał na swego mistrza, napotkał wzrok ponurego zwiadowcy, który po prostu skinął głową.
A Will wiedział, że znaczyło to więcej niż całe tyrady pochwał z ust kogoś innego."
Można przegrać na wiele sposobów. Czasem przegrana bywa poniekąd zwycięstwem.
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei. Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.
Przeszłość się nie liczy. Ludzie przy niej trwają, bo to pozwala im zamykać oczy na teraźniejszość.
Co jest najśmieszniejsze w ludziach:
Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem.
Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli...
Jest bardzo mało ludzi w całej społeczności, którzy naprawdę żyją ufając innym.
Gdyby wszyscy byli bogaci, nikt nie chciałby wiosłować.
Ludzie patrzyli z daleka, bo z daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.
Bóg obiecuje bezpieczne lądowanie, ale nie spokojny lot.
Nigdy nie wiadomo, co umocni poczucie naszej wartości. Najlepiej, jeśli jest to coś, co w zamierzeniu miało nam zniszczyć samopoczucie.
Nie można przyzywać duchów i odwracać się na pięcie, kiedy już się zjawią.
