To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim ...

 Z czasem człowiek uczy się widzieć dużo więcej.

 I wcale nie chcę być zimna jak głaz, nawet jeśli dzięki temu miałabym nie cierpieć.

 Czasem depresja mnie zżera i trudno mi uwierzyć, że cały świat nie zatrzymuje się, by cierpieć razem ze mną.
Nie mogłam się poruszyć po tym,
jak Rafe mnie zostawił.(...)
Byłam przylepiona jak guma do żucia do podeszwy czyjegoś buta, uczepiona kogoś, kto mnie nie chciał, kto deptał po mnie, a mimo to nie mogłam się odlepić.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.

 Ból jest jak tkanina. Im silniejszy tym cenniejszy.

 A potem świat znowu zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.

 Wysoki do nieba, a głupi jak trzeba.

 I coście stworzyli? Ten burdel, gdzie nic nie funkcjonuje, bo wszystko dozwolone, gdzie nie ma ani zasad, ani wykroczeń ?

 Moim zdaniem wolność nie polega na mieszkaniu w domu ludzi, których zabiłem.

 Wszystko na tym świecie jest bzdurą. To tylko kwestia punktu widzenia.