Człowiek, który tworzy, większość rzeczy wykonuje tylko jeden jedyny raz.

 Czymże jest życie, jeśli nie pasmem natchnionych szaleństw?

 Kiedy zaczynasz marzyć, zdajesz sobie sprawę, jak daleko znalazłeś się od celu.

 Wszyscy tęsknimy do rodzinnego domu, a jednocześnie pragniemy się od niego uwolnić.

 A jak dyrygent wykazuje talent, to solistom rosną skrzydła.

 Tylko ludzie pozbawieni celu są nieszczęśliwi.

 (...) życie wtedy ma sens, gdy człowiekowi nie starcza dnia na wszystkie zajęcia.

 No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi kobietom dopiero około trzydziestego roku.

 Wszyscy chowamy się za maskami, udajemy, że jesteśmy idealni.

 Łatwo wciągnąć się w grę, „co by było, gdyby”, ale jest to krótka i śliska droga do rozpaczy.

 Chcąc serce pozyskać, trzeba całe serce okazać.