Nie wstydzić się siebie. To jest jedyna prawdziwa wolność.

 Umysł zaś potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia, jeśli ma oczywiście zachować ostrość.

 Prawda to zjawisko lokalne. Jak mikroklimat.

 Człowiek męczy się litością, kiedy litość jest bezużyteczna.

 Jeżeli czytasz to samo, co inni ludzie, potrafisz myśleć tylko tak jak oni.

 [...] człowiek automatycznie się uczył, że wszystko, co wolno, jest potwornie nudne, a ciekawe tylko to, co zabronione.

 Może i jestem posłańcem niebios, ale nie jestem doskonały.

 I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.

 Życie wydaje się bezkresną drogą, dopóki pewnego dnia nie zauważymy ze zdumieniem, jak niewiele nam zostało.

 Kiedy umierasz, żałujesz rzeczy, których nie zrobiłeś.

 Po co komu emocje, jak nie można się nimi podzielić?