Mówisz o mojej przyszłej kochance, więc wykaż się większym szacunkiem.
Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.
Źle być pijanym w samotności.
Niestety, sukces był jak piękność, która po paru dniach, gdy człapie w brudnych skarpetach, przestaje fascynować.
Porażkę łatwiej przełknąć w milczeniu.
On po prostu czerpie radość z tego, że wędruje i zapomina o bożym świecie.
Książka nabiera swojego prawdziwego sensu wtedy dopiero, kiedy się wie, w jakiej sytuacji, z jakiej perspektywy i przez kogo została napisana.
Kiedy tragedia jest już niemożliwa, a farsa nudzi, pozostaje tylko eksperyment.
I tylko przyjdź.
Dotknij mnie czule
i przytul tak, abym
zapomniała o wszystkim.
Moja porażka bierze się z nadmiaru powodzenia.
