Bycie martwym to niewiele więcej niż stan umysłu.

 Pełno na ziemi ludzi, co nie zasługują by do nich mówić.

 Lepiej znać prawdę niż łudzić się pięknymi kłamstwami.

 Czas i nadzieja sieją ziarna rozpaczy.

 Bywają chwile, kiedy ludzie kochają zbrodnie.

 Kocham cię. Będę cię kochał do dnia w którym umrę. A jeśli jest po tym jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał.

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Strach czyni cię silniejszym.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Nadzieja lekka i ulotna - zamieszkała w mej duszy.

 Chcąc doznać pełni szczęścia trzeba je dzielić z kimś drugim.