Byłam ślepa, kiedy najlepiej widziałam.

 Nie wierzę w twoje oczy, jak się nie wierzy w niebo.

 Chowam ostrożność do kieszeni z nadzieją, że w razie potrzeby zdążę po nią sięgnąć.

 Jestem wolna.

 Wynocha z mojego nieba, chłopaki!

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 A może po prostu jest tak, że świat tak łatwo niszczy piękne istoty.

 Gdy dzielisz się bólem, bracie mój nie podwajasz go, lecz zmniejszasz o połowę. Żaden człowiek nie jest samotną wyspą

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Wolnym bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny.

 Przychodzi baba do lekarza. A lekarz w Irlandii.