Gdyby nie burze od czasu do czasu, nie bylibyśmy w ...

 W palcach wyobraźni trzymam niedopałek marzeń.

 Nie kłamie tylko ten, co nic nie mówi.

 Poeta to taki, co umie władny sposób być nieszczęśliwy.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz
z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Dobrych przyjaciół trudno znaleźć, a jeszcze trudniej zapomnieć.

 (...) we wznoszeniu się cywilizacji widział
tylko rosnącą górę głupstw i błędów, która
musi kiedyś runąć miażdżąc tych, co ją wznosili.
Jeżeli nawet tak jest istotnie, to powinniśmy
jednakże żyć tak, jak gdyby było inaczej.

 Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam. Jesteś i zawsze będziesz częścią mojego życia. Zawsze.

 Tylko to, co stracone pozostaje wieczne.

 Dlaczego Bóg na najlepszych zsyła chorobę albo smutek, albo inne dolegliwości?
Bo przecież i na wojnie niebezpieczne rozkazy otrzymują najdzielniejsi.

 Słodkie życie – jak w Madrycie.