Droga kończyła się - niczym dziewictwo - dość niespodziewanie i ...

 Każdy z nas cierpi na własną ślepotę.

 Ironia życia, łącznik między pracą a wypoczynkiem.

 Smutek był formą, a szczęście treścią. Szczęście wypełniało przestrzeń smutku.

 Czasem człowiek musi przejść przez piekło by zmienić się w anioła.

 A kiedy nie ma już
nadziei, czas staje się karą.

 Piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle z sobą dwa różne pokolenia. Jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

 Mało jest rzeczy równie tragicznych w życiu, jak odkryć coś poniewczasie.

 Wszystko warte wysiłku
zasługuje, by zrobić to dobrze.

 To zawsze błąd mieć rację zbyt wcześnie.

 Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy.