Nie widziałam cię już od miesiąca I nic. Jestem może ...

 Czasem trzeba poświęcić coś mniejszego w imię wielkiego celu.

 Myślimy, że powietrze jest przejrzyste, a nagle odkrywamy, że nie da się go przeniknąć.

 Zaprzeczanie, niedomówienia, tajemnice i przeinaczenia.

 Spróbowałam sobie odpowiedzieć, czy te sesje rzeczywiście cokolwiek mi pomogły. Roiło się we mnie
od pytań, na które nie było odpowiedzi.
Chciałam z kimś pogadać.Ale nikogo takiego nie miałam. Jedną z najważniejszych reguł tego ośrodka był zakaz nawiązywania przyjaźni. A jak człowiek chciał porozmawiać o swoich problemach, to mu od razu aplikowali dodatkową sesję. Zdałam sobie sprawę,
że w czasie całego pobytu tutaj nie miałam okazji
tak naprawdę z kimś pogadać.

 Nie patrzę na nikogo i nie zauważam nikogo. Jestem w swojej głowie i w swojej głowie
jestem sam.

 Każdy żyje za siebie i każde życie jest osobną historią.

 Zawsze trzeba kierować się nadzieją.

 Mamy sobie do powiedzenia rzeczy, na które nikt jeszcze nie wymyślił słów.

 Nie trzymaj się kurczowo niczego, ponieważ wszystko podlega ciągłym przemianom.

 Błąkające się cienie, które wtedy tyko mogły nabrać siły, gdy zapuszczały korzenie w ziemię swoich cierpień,