Cnota zdobi ciało, bogactwo izbę.

 Nie rozmawiając o problemach, można udawać, że ich nie ma. Bo ten, kto widzi, co jest nie tak i chce o tym dyskutować, naraża się na zmagania, ból i żal.

 Pani, jesteś naczyniem mądrości. Trudno mi uwierzyć, że cała zawartość gdzieś się wylała.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 (...) starość jest jakoś podobna do dzieciństwa. Człowiek nie ma już wielu obowiązków i spraw niecierpiących zwłoki.
Czas rozciąga się jak guma, a jednocześnie bliskość śmierci sprawia, że każdy moment jest ważny i można rozkoszować się każdą chwilą, kiedy nic człowieka nie boli, co nie zdarza się zresztą tak często.

 To właśnie cali śmiertelnicy – mają tylko parę chwil na tym świecie, a poświęcają je na komplikowanie najprostszych spraw.

 W próżni rzucone kości nigdy nie przestają się toczyć.

 A czym jest treść duszy, jeśli nie wszechświatem, jeno bez wymiarów?

 Nawet zepsuty zegar dwa razy na dobę pokazuje właściwą godzinę.

 Bo ja się wtedy nawet starałam pilnować, żeby nie zajść w złudzeniach za daleko, żeby w pewnym momencie nie dostać po głowie.

 My nie mieliśmy nic, więc cieszyliśmy się ze wszystkiego.