Umrzeć to nie sztuka, natomiast sztuką jest żyć. Prawdziwym arcydziełem ...

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Sarkazm to ostatnia deska ratunku dla osób o upośledzonej wyobraźni.

 Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, a niektórym tego nawet za mało i mają jeszcze nadzieję na wieczność.

 Odchodzimy osobno, ale razem.

 Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.

 Najgorszą chorobą świata jest myślenie. Jest bowiem nieuleczalne.

 Życie praktyczne zawsze wydawało mi się najmniej wygodnym rodzajem samobójstwa.

 Wszystko ma swoją cenę.

 Niesłychanym komfortem w związku jest nie musieć kłamać.

 Nie wiem, gdzie jest jego miejsce w moim życiu ani gdzie sama chciałabym go umieścić.