Człowiek zawsze jest odważniejszy, gdy ma widownię.

 Nie jestem bardziej samotny niż strumyk przy młynie, chorągiewka na dachu, niż gwiazda północna, południowy wiatr, kwietniowy deszcz, styczniowa odwilż, pierwszy pająk w nowym domu... Nie jestem bardziej samotny niż ten głupiec śmiejący się nad stawem.

 Człowiek pozbawiony ducha to jedynie zbiór pierwiastków.

 Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Ale on nie myślał w każdym razie niewiele.

 Szczęście jest tylko miłością, miłość jest szczęściem.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 Człowiek nie wie, czym jest pragnienie, dopóki się nie napije.

 Albowiem w Babim Jarze zabijano dzieci, a w tej samej chwili mieszkańcy Berlina i Waszyngtonu dolewali sobie śmietanki do kawy, dziękuję, bez cukru.

 Wieczność to zbyt dużo czasu, żeby spędzić go samotnie.

 Moje grzechy są jak zabłocone samochody, brzydkie... ale jak pędzą!