
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić ...
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.
Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.
Kumple radzili, żebym „wziął ją krótko”, „na dystans”, „wychował ją sobie”. Stałem się rzeczywiście oschły, zasadniczy i zimny, a najczęściej nieobecny, zajęty pracą i poradami kumpli. Może na inną kobietę ten emocjonalny chłód dobrze by podziałał. Zaczęłaby się starać, nadskakiwać, przymilać, ale nie Daniela. Ona potrzebowała pocałunków, przytuleń, całego oceanu miłości, zrozumienia, akceptacji, serdeczności, tego wszystkiego, czego potrzebuje każdy człowiek.
Nie ma czegoś takiego jak nowy początek, trzeba żyć ze świadomością popełnionych błędów.
Strach w znacznym stopniu
rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.
Czy chodzi o to, czego naucza nauczyciel? Czy też o to, co pojmuje uczeń?
Nie naśladuj innych. Rób tak, żeby to inni naśladowali Ciebie
Ból domaga się, abyśmy go odczuwali - powiedział, cytując zdanie z Ciosu udręki.
W grze o tron zwycięża się albo umiera. Nie ma ziemi niczyjej.
Bo o marzenia, choć z początku wydają się nieosiągalne, trzeba walczyć.
Odi ergo sum - nienawidzę więc jestem.