
O Boże, wybaw mnie od tych, co czołgając się na ...
O Boże, wybaw mnie od tych, co
czołgając się na kolanach skrywają
nóż, który chcieliby wbić w moje plecy.
Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.
Gdy człowiek opowiada się po którejś ze stron, zawsze wybiera tę niewłaściwą.
Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda.
Ludzie szczęśliwi stają się samowystarczalni, oddychają innym powietrzem i podlegają innym siłom grawitacji
Ludzie mają rozrywki, które zawstydziłyby zwierzaki.
Zło jest równie kruche co głupie.
Miała tylko wspomnienia, a to jest czasem gorsze, niż gdyby człowiek nie miał nic
No cóż...doszedłem do wniosku, że skoro i tak skończę w piekle, to mogę po drodze zaszaleć.
"Każdy może się zmienić, ale swojego serca nie zmieni"
Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.