Kiedy zapytali mnie, jaką rolę wyznaczyłem sobie w literaturze, odpowiedziałem, iż rolę świadka. Zapytano mnie, o jaki proces chodzi, powiedziałem, że jestem świadkiem procesu przeciw człowiekowi.
Nigdy nam nie można zrezygnować z poszukiwania Miłości. Ten kto przestaje szukać przegrywa życie.
To fakt. A fakty to najbardziej uparta rzecz pod słońcem.
Nie mów mi, że niebo jest granicą, skoro są ślady stóp na księżycu.
Zatracamy się we własnych myślach, przez co nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem.
Kto ma wszystko, ten dostanie jeszcze, kto nie ma nic, nawet okruch będzie mu zabrany.
Kochamy się jak dwie żywe zapałki. Nie rozmawiamy ale rozpalamy się.
Błędy ortograficzne to takie literackie odciski palców człowieka.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.
Gdyby Bóg jadł, jadłby słodkie rzeczy.
