No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi kobietom dopiero około trzydziestego ...

 W Damaszku centrum spadłem z gromu. Na domosceński twardy bruk. Na serca pysk bez spadochronu. Z miłosnych, niebotycznych gór.

 Kiedy kogoś kochasz, to walczysz, póki masz nadzieję.

  Własny głos słyszy się gardłem, lecz własne życie można usłyszeć tylko własnym sumieniem.

 Młody, ty byś namówił jednoręką kobietę, żeby ci sweter udziergała.

 Tylko głupcy uciekają z nieba, nawet jeśli to niebo zamieszkują piekielne zjawy.

 Smutek zawsze na wierzch wypływa.

 Jest we mnie obóz koncentracyjny, z którego wychodzi się tylko wyobraźnią.

 Głupota ułatwia szczęście. To najwyższa radość. To pierwsze z dóbr w cywilizowanym społeczeństwie.

 Szczęście ciska ludźmi jak piłką.

 Póki życie, póty nadzieja.