No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi kobietom dopiero około trzydziestego ...

 W małym metrażu małe problemy urastają do gigantycznych rozmiarów.

 Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał.

 Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.

 Masz kogoś przez jakiś czas, a potem w jednej chwili już nie masz.

 Już samo dążenie do wielkiego celu jest przejawem wielkiego męstwa.

 Góry wybaczają niewiele pomyłek.

 Bo są tacy, którzy kochają być w rozpaczy.

 Nieraz trudno jest pokochać coś lub kogoś, gdy nie widzi się w nim żadnego odbicia siebie.

 Prawa natury gwarantują, że kiedy jedne drzwi się zamykają, otwierają się inne.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.