Ludzie mylą prostotę z biedą.

 Człowiek dostaje od losu tyle, ile może udźwignąć.

 Sądzisz że coś o mnie wiesz, ale to tylko wspomnienia, nic więcej.

 Czasami nie chodzi o to, by się zmieniło na lepsze. Najczęściej chodzi o to, aby zmieniło się na cokolwiek.

 Nic i nikt nie dostaje już drugiej szansy, chyba żeby poczuć wyrzuty sumienia.

 Zupełnie nie rozumiem, jak mogłam dać Ci taką władzę nade mną.

 Czytanie jest jak krew w moich żyłach, jak narkotyk i jest... magiczne.

 Kiedy pali się za sobą mosty, najważniejsze jest, by nie stać na nich, rzucając zapałkę.

 Muzyka to jedyna ucieczka przed cierpieniem. To mój narkotyk, który sam sobie wybrałem.

 Człowiek, który nie cieszył się dobrym jedzeniem, musiał mieć jakieś braki charakteru.

 Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez niż wspomnienia o tych złych?