Ludzie mylą prostotę z biedą.

 Nikt nie czuje się tak silnie osadzony w życiu, a jednocześnie tak bardzo poza nim, jak starzy ludzie z małych miast, z tych brzydkich, brudnych ulic, ziejących udręką.

 Dom, w którym nie rozbrzmiewa śmiech dzieci, jest martwy.

 - Dziękuję panu za wszystko. Zwłaszcza za zaufanie, jakim mnie pan obdarzył.
- Za to się nie dziękuje. Tego się nie zawodzi.

 Długopis to przewód łączący serce z kartką papieru.

 Rozjaśnij kąt, w którym jesteś, a oświetlisz cały świat.

 Wiesz, kiedy naprawdę kochasz, nie jesteś w stanie myśleć o nikim ani o niczym innym.

 Nie wiedzą tego, co ja: że raniąc innych, ranimy i siebie.

 Ale proszę o to z czystego egoizmu. Wróć do mnie. Nie będę w stanie znieść straty wszystkiego, co jest w moim sercu.

 Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.

 Szczęśliwcy nigdy nie przynoszą pocieszenia.