Ta sama godzina, to samo miasto, tyle, że gdzieś dalej.

 Łatwiej zapamiętujemy to, co dostajemy w darze, niż to, co zdobywamy.

 Nie wymażę niczego z mojego życia. Każda rzecz, każda najmniejsza rzecz doprowadziła mnie do tego, kim jestem teraz. Rzeczy piękne nauczyły mnie kochać życie. Rzeczy złe nauczyły mnie, jak żyć.

 To, że ktoś jest moim przyjacielem, nie wyklucza, że popełnia głupstwa.

 A przecież kochałam, tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.

 Wcale tego nie pragnąc, stała się tą, o której nigdy się jej nawet nie śniło.

 Możliwe ze ten wariat jest tutaj ostatnim normalnym człowiekiem.

 Czasem nie ma nic trudniejszego niż rozmowa z człowiekiem, który dysponuje siłą milczenia.

 Jakie to dziwne, że kiedy człowiek nosi w sercu jakąś własną tajemną teorię, do której właściwie nie chce się przyznać,
a usłyszy ją z ust kogoś innego, z pasją jej zaprzecza.

 Pesymista narzeka na wiatr; optymista oczekuje na zmiany; realista dostosowuje żagle.

 Łatwiej jest kontrolować ludzi, którym brakuje nadziei.